Δεν μπορώ να πω εάν η χρονιά αυτή,ήταν καλύτερη ή χειρότερη από πέρυσι ή πρόπερσι ή από το 2002 γιά παράδειγμα.Όπως έχουν καταλάβει όσοι παρακολουθούν αυτό το μάλλον μονότονο blog, είμαι συστηματικός αναγνώστης σε στάδιο ψυχαναγκαστικό.Διάβασα περιπου τον ίδιο αριθμό βιβλίων που διαβάζω συνήθως,ένας αριθμός που κυμαίνεται την τελευταία δεκαετία,από 100 έως 125 την χρονιά, και που αυξομειώνεται ανάλογα με το «πάχος» των βιβλίων που τα τελευταία χρόνια (με ανησυχία),βλέπω να αυξάνεται επικίνδυνα.
Τα βιβλία που ξεχωρίζω τα έχω όλα αναφέρει στα προηγούμενα ποστς μου,άλλα με πολλά λόγια,άλλα με λίγα.Αδικημένα είναι σίγουρα τα βιβλία του πρώτου εξαμήνου του 2006 αφού το blog δημιουργήθηκε στα τέλη του Μάη και δεν βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω πολύ γι’αυτά.Επίσης τυχαίνει πολλές φορές να μακρυγορώ γιά βιβλία που δεν μου έχουν προξενήσει μεγάλη εντύπωση και να είμαι σύντομος και κοφτός γιά βιβλία που λατρεύω,δεν έχει σχέση με την αξία τους αλλά μάλλον με την διάθεση της στιγμής και το ερέθισμα που μου έχουν προκαλέσει αυτά.Πολλές φορές μένω άφωνος μπροστά σε ένα αριστούργημα,φοβάμαι να μιλήσω γι’αυτό,τι να πω εγώ όταν όλα γύρω από κάποιο βιβλίο ή τον συγγραφέα του έχουν ήδη ειπωθεί.Άλλες φορές θέλω να πω πολλά και αυτοπεριορίζομαι φοβούμενος ότι μπορεί και να κάνω λάθος στην άποψή μου.
Τον χρόνο που μας πέρασε λοιπόν,διάβασα πολλά ωραία βιβλία,τουλάχιστον 20 είναι αξιομνημόνευτα.Θα αναφέρω μερικά , σε τελείως τυχαία σειρά και είμαι σίγουρος ότι θα μείνουν απέξω και κάποια άλλα που σίγουρα αξίζουν μιάς δεύτερης ματιάς.
Δύο βιβλία σημάδεψαν την χρονιά μου,το Πέδρο Πάραμο του Χουάν Ρούλφο και το Κουρδιστό Πουλί του Μουρακάμι.Πως μπορώ να μη βάλω όμως στην πρώτη σειρά την Γαλλική Σουίτα της Ιρέν Νεμιροβσκί που μ’έκανε να δακρύζω καθώς την διάβαζα?Και τι να πεις γιά αριστουργήματα όπως το Ιστανμπούλ του Παμούκ,το Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα της Μ.Κορομηλά,τον Γκεβάρα του Ταϊμπο ΙΙ,τους Μικρόκοσμους του Μάγκρις,τους Φανταστικούς θανάτους του Σνεντέρ.Πως μπορείς να μην αναφέρεις την Κλάρα στο μισοσκόταδο του Σομόζα,το Dolce agonia της Χιούστον,την Γλυκιά μυρωδιά θανάτου του αγαπημένου μου Γκ.Αριάγα,το Λαϊκό διάταγμα της αγάπης του Μινκ ή τα Καμμένα λεφτά του Πίλια.
Η λίστα θα ήταν ελλειπής εάν δεν ανέφερα τα βιβλία των τόσο πολλά υποσχόμενων, Γλυκοφρύδη,Μαμαλούκα, Κυριλλίδη,Σταμάτη που η γνωριμία μου μαζί τους με έχει κάνει να βλέπω την Ελληνική λογοτεχνία λιγότερο κριτικά απ’ότι συνήθιζα.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι έχω αφήσει απέξω τόσους και τόσους άλλους,τον Μπάνβιλ,τον Λουκαρέλι,τον Ζονκέ,τον Χάντρα ,την Άτγουντ,τον Σκρουμπέλο,τον Κυριακίδη,τον Μπαρίκο.Και σίγουρα έχω αφήσει εκτός συναγωνισμού τον ένα και μοναδικό Μπόρχες που τα ΑΠΑΝΤΑ ΠΕΖΑ του με συντροφεύουν κάθε βράδυ προτού κοιμηθώ-είμαι σίγουρος ότι ο γέρο-Χόρχε συμβάλλει στην έλλειψη ύπνου που με βασανίζει αλλά του τα συγχωρώ όλα γιατί η απόλαυση που μου χαρίζει είναι απίστευτη.
Καλή Χρονιά σε όλους,κυρίως σε όσους μου κράτησαν συντροφιά μέσα από αυτό το blog,είτε ενεργά,είτε σιωπηρά.Σε δύσκολες στιγμές είναι η παρέα μου και η ψυχοθεραπεία μου.Στις πιό χαλαρές μου μέρες είναι πηγή διασκέδασης και αφορμή γιά πολλές σκέψεις.Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
At 2/1/07 17:24, 
At 3/1/07 02:52, 
SILIO D'APRILE
φίλε των βιβλίων, ελπίζω να διαβάζεις, ωστόσο, όχι μόνον για ευχαρίστηση αλλά και για παίδευση, βιβλία πέραν των αμιγώς μυθιστορηματικών!... (δεν αντέχεται αλλιώς αυτός ο κόσμος των ανόητων παραμυθάδων). Μπορούμε να μιλήσουμε κι εκτός μπλογκόσφαιρας, ξέρεις πώς θα με βρεις... Α, για να σε πειράξω λίγο, δεν έχεις αναφέρει την Anna Seghers με το καταπληκτικό "Tράνζιτο" (στην "Αγρα" του Πετσόπουλου) και με στεναχωρείς (λέμε τώρα) αφού είναι μία από τις σημαντικότερες Ευρωπαίες συγγραφείς-διανοούμενες του 20ού αιώνα. Λεπτομέρειες λέω, αλλά ας το κάνω με συγκρατημένη αισιοδοξία ότι διαμείβονται (εν τη μπλογκοσφαίρα γαρ) ενδιαφέροντα πράγματα από όλους όσοι συμπράττουν στο αντικείμενο, δηλαδή στους εραστές του λόγου. Κι ο νοών νοείτω... Καλή σου χρονιά, Silio
At 3/1/07 02:53,
At 3/1/07 09:36,
At 3/1/07 10:43,
To είπε ήδη η Αναγνώστρια αλλά δε μπορώ να μην το επαναλάβω...ζηλεύω το χρόνο που βρίσκεις για όλα αυτά τα βιβλία!
Οι προτάσεις σου για τα best of της χρονιάς μπήκαν κατευθείαν στο σημειωματάριο μου για τις επόμενες βιβλιοφιλικές αναζητήσεις.
Μια παρατήρηση μόνο: ξέχασες να βάλεις το "Άρθουρ & Τζορτζ" που απ' ότι θυμάμαι σου άρεσε πολύ!
Γενικώς συμφωνώ με τις επιλογές σου...τουλάχιστον για τα βιβλία εκείνα που έτυχε να έχω κι εγώ διαβάσει.
Και κάτι ακόμα: μ' άρεσε που έγραψες οτι διαβάζοντας ένα βιβλίο δάκρυσες. Ξέρεις, λίγοι άντρες έχουν το σθένος να τσαλακώσουν την στερεότυπη εικόνα που τους θέλει εν πολλοίς ασυγκίνητους. Γι' αυτό αλλά και για την όλη συμβολή σου με αυτό το μπλογκ σου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!
@Silio D'Aprile>Που να προλάβω να διαβάσω την Seghers φίλε μου,αφού βγήκε τον Δεκέμβριο εάν δεν κάνω λάθος..Είναι στα υπ'όψιν "προς αγορά" γιατί συμφωνώ μαζί σου,είναι συγγραφέας-ορόσημο του 20ου αιώνα.
Ένα 20% των βιβλίων που διαβάζω δεν είναι μυθιστορήματα.Πολλές φορές δεν τα αναφέρω στα ποστ μου όμως εκτός εάν τα θεωρώ ότι κάπου αγγίζουν τα "λογοτεχνικά πλαίσια",όπως τα βιβλία του Μάγκρις ή του Κούντερα.
Σίγουρα θα τα πούμε κάποια στιγμή από κοντά-νά'σαι καλά.
At 3/1/07 13:59,
To Τράνζιτο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα πριν 15-20 χρόνια. Είναι πράγματι σπουδαίο βιβλίο.
Αλλά δε μπορώ να καταλάβω το κριτήριο του Βασίλη Ρούβαλη για τα βιβλία όταν στη σημερινή Ελευθεροτυπία (3/1/2007) παρουσιάζει φαρδιά πλατιά το βιβλίο "Ψηλά τακούνια" της Ιουστίνης Φραγκούλη που είναι οτι χειρότερο έχει γραφτεί όχι στη λογοτεχνία, αλλά στη ροζ λογοτεχνία...
Εκτός βέβαια αν τα "παίρνει" απ' την εν λόγω πλούσια κυρία.
Αυτά για να καταλαβαίνουμε οτι έχουμε ευθύνη για τις ΟΠΟΙΕΣ προτάσεις μας.
@anonymous>Α,μη με στενοχωρείτε χρονιάρες μέρες.Θα ήθελα να αποφεύγουμε τέτοιες "κακίες" σ'αυτό το blog,εάν δεν συμφωνείτε με τις απόψεις του Κου Ρούβαλη,μπορείτε να τις εκφράσετε στο blog του.
Όσον αφορά το βιβλίο της Seghers,ομολογώ την άγνοιά μου γιά την κυκλοφορία του παλαιότερα,αναφέρθηκα στην τωρινή του έκδοση από την Άγρα.Σας ευχαριστώ γιά την ενημέρωση πάντως και θα το κοιτάξω.
At 3/1/07 15:55, SILIO D'APRILE
αγαπητέ Λιμπρόφιλε, δεν θα καταχραστώ τον χώρο σου. Θα απαντούσα απόλυτα ειλικρινά στον ανώνυμο (την κακιασμένη!, που λέγαμε πιτσιρίκια), αλλά δεν αντέχεται η δόση χολής, δεν αντιμετωπίζεται - ας της υπενθυμίσω ότι είμαι επαγγελματίας γραφιάς (τα ιστολόγια δεν είναι κάτι τέτοιο, επαγγελματικό, δεν φταίω εγώ, κι ας φαντασιώνουν άστοχα διάφοροι χρήστες του, όπως ο ανώνυμος εν προκειμένω). Αντιπαρέρχομαι λέγοντας ότι το "Τράνζιτο", όπως και τα άλλα βιβλία της Ζέγκερς, είναι εμβληματικά. Σκέφτομαι άμεσα και το έργο της συμπατριώτισσάς της Κρίστα Βολφ, ενώ συνεπάγεται και η Μαρίνα Τσβετάγεβα (με το καταπληκτικό "Η ιστορία της Σονέτσκα", στη Νεφέλη πριν καμιά δεκαριά χρόνια νομίζω)... Δεν ξέρω πόσοι έχουν ασχοληθεί με τις τρεις συγγραφείς και επιθυμούν να κάνουμε μια κουβέντα εδώ, από το ωραίο ιστολόγιό σου, οπότε να προχωρήσουμε σε κοινές παρατηρήσεις και παραλληλισμούς ή διαφοροποιήσεις στο έργο που κατέλειπαν. Μπορώ να πω ότι μελετώντας τες ένιωσα το ξεδίπλωμα ενός πολλαπλού υπαρξιακού κόσμου που, αλίμονο, ξεπερνάει τη γυναικεία ταυτότητα, όπως δηλαδή εύκολα θα μπορέσει κανείς να συναγάγει αρχικά. Τώρα σκέφτηκα και τη δική μας, την Ελένη Βακαλό, που ίσως αποτελούν από κοινού αφορμή για λογοτεχνικό άρθρο. [Ναι, θα βρεθούμε από κοντά, ας το κανονίσουμε].
At 3/1/07 19:02,
@anonymous>Σας παρακαλώ θερμά να με σεβαστείτε και να μη το συνεχίσετε αυτό το παιχνίδι.Σας επαναλαμβάνω ότι εάν θέλετε να ασχολείστε με τον Κο Ρούβαλη μπορείτε να επισκεφθείτε το blog του και να του γράψετε ότι θέλετε.Εάν επιθυμείτε να βρίσετε κάποιον οπωσδήποτε,σ'αυτό το blog,θα βρίζετε μόνο εμένα
@silio d'aprile>Σε παρακαλώ μην ασχολείσαι άλλο.Όσον αφορά το προηγούμενο σχόλιο σου,δυστυχώς δεν έχω διαβάσει τίποτα της Βολφ,ούτε της Τσβετάγιεβα.Το θέμα που θίγεις είναι πολύ σημαντικό και γοητευτικό ταυτόχρονα και εάν κάποιος φίλος/φίλη γνωρίζει περισσότερα από εμένα μπορεί να καταθέσει την άποψή του,ευχαριστώ
At 3/1/07 21:09,
At 4/1/07 00:30, reader's-diggest
Παρότι δεν συνηθίζω να παρεμβαίνω σε ’’διαμάχες’’ εντός των μπλογκ κατ’ εξαίρεση να πω και στον ιδιοκτήτη του χώρου και στον Β.Ρ. (Βασίλη Ρούβαλη) ότι η καλύτερη μέθοδος είναι της...σιωπής! Η έκφραση ’’τα παίρνεις’’ που λέγεται τόσο εύκολα και τόσο αβίαστα για οποιονδήποτε δεν με ενδιαφέρει αν προέρχεται από επώνυμα ή ανώνυμα χείλια αλλά ή πρέπει να αποδειχθεί ή πρέπει να διαγραφεί. Δεν κάνω υποδείξεις αλλά εδώ θίχτηκε και μάλιστα βάναυσα η επαγγελματική επάρκεια και ηθική ενός ατόμου...Και τα γράφω αυτά επειδή καταλαβαίνω (από παρόμοια περιστατικά που έχουν συμβεί στο δικό μου μπλογκ) τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο librofilo βλέποντας κάποιον ή κάποια να προσπαθεί να καταβαραθρώσει το επίπεδο του μπλογκ του...Και ως ευγενής άνθρωπος ο ίδιος δεν ξέρει πιθανώς πόσο κακή χρήση της ελεύθερης έκφρασης μπορεί να κάνουν ορισμένοι...
At 4/1/07 22:34,
Kali xronia Librofile, na mas kratate syntrofia me wraies kritikes, xarh s esas diavasa fetos to kourdisto pouli tou Murakami, dwrisa ton epivath tou Glykofrydi , kai asyneidhta promitheftika ton Pedro Paramo , gnwsto san onoma apo kritikh sas pou eixa diavasei palia.For me fetos the winner was Amos Oz Tale of Love and Darkness , Istoria agaphs kai skotous , thn apolafsh pou phra apo o deftero miso tou vivliou kai meta de tha thn xexasw pote :)
Kalh xronia !!!!!! Akoma aporw pws mporeite kai diavazete 100 vivlia To xrono :)
@Celsius33>Σας ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.Συμφωνώ ότι το βιβλίο του Οζ είναι καταπληκτικό,το είχα διαβάσει πριν από ενάμιση χρόνο περίπου.Γιατί απορείτε για τον αριθμό των βιβλίων που διαβάζω?Εγώ θα ήθελα να διαβάζω περισσότερα (και περισσότερα,και περισσότερα).Εάν διαβάσετε προσεκτικά το προφίλ μου θα δείτε ότι είμαι εθισμένος και πρέπει να παίρνω την δόση μου καθημερινά.Σας εύχομαι μιά πολύ καλή χρονιά
At 14/9/13 21:43, ioatsag
Με συγκίνησες στο κλείσιμο του ποστ...