Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 13, 2006
posted by Librofilo at Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 13, 2006 | Permalink
Έρωτας και τρακτέρ από την Ουκρανία
Οι προσδοκίες μου από το βιβλίο της M.Lewycka "Έρωτας και τρακτέρ από την Ουκρανία" (60) ήταν πολλές (διάβαζα κάτι εγκωμιαστικά σχόλια),αλλά δυστυχώς απογοητεύτηκα.Η μπανάλ ιστορία της πληθωρικής Ουκρανέζας καλλονής που μπαίνει στη ζωή του 85χρονου Ουκρανού χήρου μετανάστη, ο οποίος ζει μόνος του στην Αγγλική επαρχία δεν πιστεύω ότι προσφέρει τίποτε άλλο πέραν από μερικές ώρες (πολύ)χαλαρωτικής ανάγνωσης.

Το βιβλίο ξεκινάει σαν κωμωδία και καταλήγει ως δράμα,αφήνοντας μιά πικρή γεύση.Η ιστορία όπως προανέφερα απλή και καθημερινή,μοιάζει με πολλές ίδιες ιστορίες, που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα με την μαζική εισροή γυναικών από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.

Η Βαλεντίνα-36άρα (αλά Jessica Rabbit),Ουκρανέζα εισβάλλει στην ζωή τού ελαφρώς παρανοϊκού γέροντα Νικολάϊ και τον κάνει κυριολεκτικά σκλάβο της.Οι δύο κόρες του Νικολάϊ αντιδρούν άμεσα και ασκούν όλα τα μέσα (ένδικα και μή) στο να ακυρώσουν αυτή τη σχέση/γάμο.Παρακολουθούμε τις κωμικές καταστάσεις των βασανιστηρίων που υποβάλλει η πονηρότατη Βαλεντίνα τον αμοιρο γέροντα,τις υστερικές αντιδράσεις των δύο αδερφών,τους διάφορους macho τύπους της Αγγλικής επαρχίας επίδοξους εραστές της Βαλεντίνας,την σπαστικότατη Βρεττανική γραφειοκρατία.

Η συγγραφέας έχει πραγματικό ταλέντο (αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο) στην "καρτουνίστικη" απεικόνιση των χαρακτήρων της και στην γκροτέσκα περιγραφή των Ουκρανών μεταναστών που ζουν στην Αγγλία.Είναι περίεργο ,αλλά τελικά ο πλέον συμπαθής χαρακτήρας του βιβλίου είναι η "κινούμενη βόμβα" Βαλεντίνα,η οποία ως τραγική ηρωίδα αποτυγχάνει (δυστυχώς κατά την ταπεινή μου άποψη) στο φοβερό της σχέδιο να ξεζουμήξει έναν μικροαστό γεράκο,ο οποίος προσπαθεί να συγγράψει μια "συναρπαστική" ιστορια των Ουκρανικών τρακτέρ.

Η ματιά της συγγραφέως στην Ουκρανική ιστορία ,μέσα από την διήγηση της μικρότερης κόρης έχει ενδιαφέρον και λειτουργεί αντιστικτικά προς την κεντρική ιστορία του μυθιστορήματος.Μέσα από τις αναμνήσεις της μαθαίνουμε την δραματική ιστορία της οικογένειας-πως επέζησαν του Β Παγκόσμιου πολέμου και των στρατόπεδων συγκέντρωσης.Είναι επίσης ενδιαφέρον πόσο διαφορετικά βιώνουν οι δύο αδερφές την ζωή τους στην Αγγλία.Η μεγαλύτερη κόρη (η Βέρα)είναι "παιδί του πολέμου" μια που γεννήθηκε πριν τον πόλεμο και έζησε την τραγική εμπειρία του στρατόπεδου συγκέντρωσης.Η μικρότερη κόρη (η Νάντια),είναι "παιδί της ειρήνης" αφού γεννήθηκε μετά τον πόλεμο και τα πιστεύω της είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.Σε μία χαρακτηριστική σκηνή του βιβλίου ,απεικονίζεται πολύ γλαφυρά αυτή η αντίθεση:

"-Θυμάσαι εκείνη τη γυναίκα στο λεωφορείο,Βέρα?
-Ποιά γυναίκα,σε ποιό λεωφορείο,τι λες τώρα?

Φυσικά και το θυμάται.Χριστούγεννα του 1952.Καθόμαστε κουκουλωμένες με τη μάνα μας στις τελευταίες θέσεις του λεωφορείου.Ξαφνικά ο οδηγός φρενάρει απότομα στο χιόνι και μυρίζουμε πετρέλαιο,καμένα λάστιχα,καπνούς εξάτμισης.Πλησιάζει μιά κυρία με γούνα.Σκύβει πάνω στη μάνα μας και της δίνει μερικά ψιλά,λέγοντας:<Γιά τα παιδάκια σας,γιά τα Χριστούγεννα>

Επιμένω.

-Τη γυναίκα που μας έδωσε τα λεφτά,Βέρα...

Η μαμά , η μάνα μας που δεν της πέταξε τα λεφτά στα μούτρα μόνο ψιθύρισε:<Ευχαριστώ,καλή κυρία>,και τα έχωσε στην τσέπη της.Αχ,τι ντροπή!

-Α..αυτό λες...Μάλλον ήταν μεθυσμένη.Το'χεις ξαναπεί.Δεν καταλαβαίνω γιατί το θυμάσαι...
-Γιατί εκείνη η στιγμή,ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα,καθόρισε το μέλλον μου.Από τότε έγινα σοσιαλίστρια..
Πέφτει σιωπή και προς στιγμή νομίζω ότι η Βέρα μου το έκλεισε.
-Εμένα εκείνη η στιγμή μ'έκανε την κυρία με τη γούνα..."

Θεωρώ ότι εάν κάποιος ενδιαφέρεται γιά το βιβλίο καλύτερα να το διαβάσει στα Αγγλικά.Είμαι σίγουρος ότι η γλώσσα των ΑγγλοΟυκρανών,όπως επίσης και η περίεργη διάλεκτος που χρησιμοποιεί η Βαλεντίνα θα λειτουργούν πολύ καλα και θα προσφέρουν πολύ γέλιο κάτι που δεν πολυλειτούργησε στην Ελληνική έκδοση.

Το βιβλίο της Lewycka έχει τεράστια επιτυχία στην Αγγλία (όπου ήταν στην long list των Βραβείων Μπούκερ-αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό γιά τα Μπούκερ),περισσότερο θα μου ταίριαζε σαν τυπική Βρεττανική τηλεοπτική σειρά.
 



16 Comments:


At 13/9/06 16:18, Anonymous Ανώνυμος

Κι έλεγα ποιος τα διαβάζει αυτά που διαφημίζει το Άλτερ, εσείς είστε λοιπόν; Η ειρωνεία δεν είναι προς εσάς, αλλά προς το διαφημιστικό του βιβλίου που όσο καλό ή κακό κι αν είναι το έρημο το βιβλίο, το ψιλο-γελοιοποιεί αυτή η διαφήμιση...

 

At 13/9/06 16:27, Blogger Librofilo

Καλό..Λέω να πάρω και τη "Κυρά-Φροσύνη".Προβληματίστηκα προτού το αγοράσω,μήπως μου χαλάσει το προφίλ στην Πολιτεία (όχι δεν τους είπα ότι είναι γιά δώρο),τελικά έκανα την καρδιά μου πέτρα.Υποθέτω ότι πολλά αξιόλογα βιβλία έχουν χαθεί με παρόμοιες εκδόσεις/διαφημίσεις.Ο Μαμαλούκας έλεγε ότι τα BELL έχουν βγάλει καταπληκτικά βιβλία,τα οποία χάνονται στον σωρό.

 

At 13/9/06 17:45, Anonymous Ανώνυμος

Ωραία παρουσιάση πάλι Λιμπρόφιλο. κι εγώ διάβασα τα ίδια στις ελληνικές κριτικές που επισήμαν

 

At 13/9/06 23:27, Blogger anagnostria

Πάντα ήθελα να μπορούσα να γνώριζα κάποιον που θα λειτουργούσε για μένα σε σχέση με τα βιβλία,περίπου όπως ο γευσιγνώστης σε σχέση με τα κρασιά. Να δοκιμάζει δηλαδή πριν από μένα για μένα (Οι επαγγελματίες κριτικοί πολλάκις με απογοήτευσαν). Σ' ευχαριστώ λοιπόν librofile γιατί στα πόστ σου βρήκα αυτό που γύρευα. "Το χάρτινο σπίτι" είναι εξαιρετικό στη συντομία και την περιεκτικότητά του. Ένα βιβλίο-καθρέφτης για όλους τους βιβλιόφιλους.

 

At 14/9/06 00:05, Blogger mamaloukas

...που επισήμαναν το παράδοξο (γι' αυτούς) το συγκεκριμένο βιβλίο να κυκλοφορήσει απ' τον συγκεκριμένο οίκο. υπάρχει κι ο Λώρενς Μπλοκ (πάει και με τα μπλογκ) που στο εξωτερικό ακούγεται αρκετά κι εδώ, λόγω οίκου πάντα, τον έχουμε του πεταμού.
Για τα Bell θα βγάλω ποστ για να επισημάνω κορυφαία αστυνομικά, κατασκοπίας και θρίλερ που πολλοί αγοούν ή σνομπάρουν μόνο και μόνο λόγω φτηνής εμφάνισης.

(σήμερα κάτι συμβαίνει με τα ποστ)

 

At 14/9/06 09:46, Blogger Εαρινή Συμφωνία

Πολύ ωραίο κείμενο. Το βιβλίο είναι κάτι ανάμεσα σε βρετανική τηλεοπτική σειρά (για να μη πω ελληνική βιντεοταινία της δεκαετίας του '80) και βιβλίο των εκδόσεων «μπελ»- από αυτά που σημασία έχει μια συμπαθής πλοκή, και κατά τα υπόλοιπα ουδέν. Το γράψιμο είναι κακό, υστερικό και με τεράστια ξεχειλώματα. Η αρχική ιδέα συμπαθητική, αλλά τόσο κακοχωνεμένη ώστε το εύρημα, δηλαδή η εν παραλλήλω παρουσίαση της ιστορίας των τρακτέρ και, εν ολίγοις του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, πάει άπατο. Κι όμως, το υλικό προσφερόταν για κάτι πολύ, μα πολύ καλύτερο.

 

At 14/9/06 15:00, Anonymous Ανώνυμος

Καλά, εμένα δεν μου έκανε και πολύ μεγάλη εντύπωση που το βιβλίο της Λεβίσκα διαφημίστηκε από το Alter, συμφωνώ απόλυτα με την άποψη του Μαμαλούκα, ότι ακόμη και τα BELL έχουν αξιολογότατα βιβλία (τελευταία παραδείγματα τα οποία εκτίμησα ιδιαίτερα, το ενδιαφέρον βιβλίο του Γούντυ Άλλεν, το ημιαυτοβιογραφικό/ημιτυφλοσούρτης Περί Συγγραφής του Στήβεν Κινγκ, αλλά και κάποια του Τζων Λε Καρέ). Αλλά αν το καλοσκεφτούμε, οι μεγάλοι κι επώνυμοι οίκοι έχουν εκδόσει βιβλία που ούτε για το Alter δεν κάνουν. Κάτι που δείχνει πως η εμπορική προσέγγιση έχει συνήθως μεγαλύτερο βάρος από τη λογοτεχνική αξία ενός βιβλίου. Δεν θα με χάλαγε ιδιαίτερα αν ένα βιβλίο του Έκο ή του Μαρκές έβγαινε από τους Μοντέρνους Καιρούς/Alter, με χαλάει όμως η υποκρισία ορισμένων οίκων που εκμεταλλευόμενοι το πρεστίζ τους, μας πουλάνε πανάθλια βιβλία για μεταξωτές κορδέλες. Θεωρώ πως οι Μοντέρνοι Καιροί/Alter είναι αρκετά ειλικρινείς στις προθέσεις τους σε σχέση με ορισμένους "σοβαρούς" οίκους.

 

At 14/9/06 15:06, Blogger Librofilo

@anagnostria>Αγαπητή,η εκτίμηση είναι αμοιβαία.Σας διαβάζω σχεδόν καθημερινά και μ'αρέσει πολύ η καθαρή βιβλιοφιλική σας ματιά.Σας ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.

 

At 14/9/06 15:08, Blogger Librofilo

@mamaloukas>Δημήτρη,πόσα του Block έχουν βγει στην Ελλάδα?Εχω διαβάσει το ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΧΡΕΙΟΙ το οποίο μ΄άρεσε πολύ.Περιμένω το ποστ γιά τα BELL που αξίζουν διότι ομολογώ δεν έχω προσέξει ιδιαιτέρως τις εκδόσεις τους.

 

At 14/9/06 15:12, Blogger Librofilo

@εαρινή συμφωνία>Καταλαβαίνω τι λέτε και συμφωνώ-από την άλλη όμως νομίζω ότι υπήρχε πρόβλημα στο θέμα που διάλεξε η συγγραφέας.Δεν πιστεύω ότι μπορούσε να το αναπτύξει καλύτερα.Προσπαθώ ακόμα (2 ημέρες αφότου το τελείωσα) να καταλάβω το γιατί άρεσε τόσο πολύ το βιβλίο αυτό στην Αγγλία και δεν εννοώ μόνο εμπορικά αλλά και από την πλευρά της κριτικής.Σας ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.

 

At 14/9/06 15:16, Blogger Librofilo

@justanothergoneoff>Έχετε δίκιο και στο κάτω-κάτω η έκδοση αυτή,ήταν μιά χαρά και με δοκιμασμένο μεταφραστή.Το δε εξώφυλλο ίδιο με την Αγγλική έκδοση και όχι κάτι περίεργο.Ο συγκεκριμένος οικος έχει επιλέξει αυτή τη διαφ.οδό,λόγω συνιδιοκτησίας με τον σταθμό.Ας βγάζει καλά βιβλία και δεν θα πει κανείς τίποτα.Γενικά πάντως πολύ "δήθεν" κυκλοφορεί στον εκδοτικό χώρο και μ'εκνευρίζει πολύ.Χαίρομαι που δεν είμαι μόνος...

 

At 14/9/06 15:18, Anonymous Ανώνυμος

ασχέτως με το ποιος τα εκδίδει νομίζω ότι όλα τα βιβλία δικαιούνται να διαβαστούν. Παντου μπορεί να ανακαλυψει κάποιοε διαμάντια - οπως και πατάτες άλλωστε...

 

At 14/9/06 18:18, Blogger Εαρινή Συμφωνία

Απλώς, να πω το (ίσως γνωστό) ανέκδοτο: ένας συγγραφέας παραπονείται ότι δεν έχει θέμα να γράψει το επόμενο βιβλίο του και ζητά από τον φίλο του να του βρει ένα θέμα. «Είναι μια παντρεμένη» λέει εκείνος, «που τα φτιάχνει με έναν νεώτερό της και μετά αυτοκτονεί». -Σιγά το θέμα! του απαντά ο συγγραφέας. «Κι όμως, αγαπητέ μου, με αυτό ο Τολστόι έγραψε την Αννα Καρένινα».

 

At 15/9/06 02:06, Blogger NinaC

1. Για τα Bell: Ο Μαμαλούκας έχει απόλυτο δίκιο.

2. Ο διαρρήκτης που ζωγράφιζε σαν τον Μοντριάν, Ο διαρρήκτης που κλειδώθηκε στην ντουλάπα, Ο διαρρήκτης που είχε πάθος με τον Μπόγκαρτ, Ο διαρρήκτης που διάβαζε Σπινόζα, Ο διαρρήκτης που αποκάλυψε τον Κίπλινγκ και το Αγάπη κάλεσε το διαρρήκτη. Όλα απο τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί (άθλια έκδοση κατά την ταπεινή μου γνώμη). Ακόμα τα Οκτώ εκατομμύρια τρόποι να πεθάνεις και το Ακόμα και οι αχρείοι, από τις εκδόσεις Πατάκη.

Το σημερινό σας δεν μου κάνει κλικ για να το αναζητήσω.

 

At 15/9/06 02:22, Blogger NinaC

Το 2 αναφέρεται, φυσικά, στα βιβλία του Λώρενς Μπλοκ...

 

At 15/9/06 10:21, Blogger Librofilo

@composition doll>Μπλοκ σε τέτοια έκταση,πω-πω πιάστηκα αδιάβαστος.Νομίζω ότι είναι σαφές ότι τα ΤΡΑΚΤΕΡ είναι μάλλον πρόταση αποφυγής παρά ανάγνωσης.

 

Δημοσίευση σχολίου

~ back home