Ανέκαθεν είχα μία απέχθεια για τα μαύρα λουστρίνια,οπότε δεν θα αγόραζα με τίποτα ένα βιβλίο που έχει ως τίτλο του "ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ".Από τη μία όμως η περιέργεια μου για τη σειρά Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ του Μ.ΦΑΪΣ και από την άλλη οι εγκωμιαστικές κριτικές γιά το συγκεκριμένο βιβλίο της Μ.Δούκα με έκαναν να αγοράσω το βιβλίο . "ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ" (60),είναι ουσιαστικά μία μικρή αυτοβιογραφία της Μ.Δούκα με αρκετό ενδιαφέρον (κυρίως όσον αφορά τα παιδικά της χρόνια στα Χανιά).Γενικά βρίσκω την Δούκα μία ενδιαφέρουσα περίπτωση στον χώρο της Ελλ.λογοτεχνίας,με πολλά ups and downs στα βιβλία της.Το τελευταίο της μυθιστόρημα ΑΘΩΟΙ ΚΑΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ (80) μου άρεσε πολύ εξίσου με την ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ (80).Τα περισσότερα ενδιάμεσα είχαν καλές και κακές στιγμές.Αυτό που με ενοχλεί στην Δούκα είναι η έλλειψη χιούμορ και η αδυναμία υπέρβασης.Θεωρώ ότι πατάει πάρα πολύ στη γη και αυτό την μπλοκάρει απ'το να γίνει μία πραγματικά μεγάλη συγγραφέας,γιατί τις δυνατότητες τις έχει.Η γραφή της είναι σωστή,στρωτή-δεν το παίζει παντογνώστης,η πολιτική της θέση είναι κοντρολαρισμένη ώστε να μη της ξεφεύγει και τα θέματα της είναι συνήθως ενδιαφέροντα.
Μου άρεσαν οι προτιμήσεις της στους ξένους συγγραφείς γιατί συμπίπτουν με τις δικές μου.Παρ'ότι αρκετά μεγαλύτερη μου τα διαβάσματα μας κάπου ταιριάζουν.Οι Έλληνες λογοτέχνες που τις αρέσουν μου είναι αδιάφοροι οι περισσότεροι από αυτούς.Συμφωνώ πάντως γιά τον Μπεράτη και τον Τσίρκα.